Będąc w ciąży nie raz wyobrażałam sobie jak będzie wyglądało nasze nowe życie z Nelą. Ja- młoda, zadbana mama w nienagannym makijażu i fryzurze, spacerująca w każdej wolnej chwili ze słodko śpiącą w wózku Nelą. Nasz dom miał zaś- może nie lśnić, ale być względnie czysty, a pyszny obiadek codziennie miał witać mojego męża wracającego po pracy do domu. W końcu kilka godzin snu dziecka miało umożliwić realizację powyższego, a nawet pozwolić mi na chwilę relaksu, na bloga, czy na przysłowiowe pomalowanie paznokci ;)

Będzie bez zbędnej paplaniny. Kocham swój dom. Kocham zasiąść wieczorem w fotelu z kubkiem gorącej herbaty. Kocham siedzieć przy stole z moją rodziną i znajomymi- smakować, żartować. W Święta jednak ta moja miłość wzrasta. Zakochuję się na nowo. Blask świec, migające choinkowe lampki, zapach świeżych cytrusów i własnoręcznie upieczonych pierniczków. A obok oni... moja rodzina. I wtedy myślę sobie, że warto czasem zrobić coś ponad swoje siły, ponad zmęczenie i to powszechne"niechcemisię". Wcześniej wstać, zarwać noc, czy latać po sklepach na łeb, na szyję. Żeby piec i dekorować te zakichane pierniczki. I dorwać te wymarzone prezenty, a potem godzinami je pakować i się nad tym rozczulać, żeby i opakowanie sprawiło radość. I zdobić ten dom i kleić te wianki i robić ozdoby. Dla nich. Dla ich radości, uśmiechu, spokoju ducha. Dla tej atmosfery. Dla tego zapachu... prawdziwego domu, prawdziwej rodziny.
Zapraszam Was w ten świąteczny czas do naszego nieidealnego domu. Rozgośćcie się :)