W czerwcu zeszłego roku odpoczywaliśmy w Jastrzębiej Górze tylko we dwoje, nie rozmawialiśmy wówczas nawet o potomstwie, a może inaczej: myśleliśmy, ale nic w tym kierunku nie robiliśmy... Minął rok i trochę, a odwiedziliśmy to miejsce ponownie... tym razem już z naszą córką <3 
Mimo, że przez moją dietę i karmienie piersią nie mogłam napić się letniego koktajlu w ulubionym barze, zjeść przysłowiowego loda, czy gofra, a dzień zaczynał się o tej godzinie, o której rok temu się kończył to i tak warto było tam jechać. Pokazać Neli polskie morze i pozwolić jej na totalny reset w innym klimacie(tak, tak nawet i takim brzdącom czasem potrzeba trybu odpoczynek), z dala od miejskiego zgiełku, hałasu, pędu i spalin... I wiecie co? Nasza córka bardzo to doceniła. Była po prostu Aniołkiem... apetyt, sen, nastrój- nie można się przyczepić do niczego. No cóż... powrót do rzeczywistości okazał się dość bolesny, a Nela w dobitny sposób dała nam do zrozumienia, że już możemy zacząć zapełniać świnkę skarbonkę, celem zakupu jakiejś nadmorskiej willi... no, albo chociaż mieszkanka ;) 

Jak to w życiu bywa- wszystko co dobre szybko się kończy.... 
Pogoda za oknem typowo jesienna, więc miło popatrzeć, powspominać pogodne dni i wpuścić trochę słońca do swojego życia. Tak więc ku pamięci ;)

            Pełne zaangażowanie Babci i widać efekty ;)