Niedawno słabo widzący, kwilący i nie do końca rozumiejący po co właściwie znalazł się po tej 

stronie brzucha Okruszek. A dzisiaj głośny, pełen energii, ciekawski i raczkujący Skrzat. Tańczący w rytm głośnej muzyki i zaczepiający kilku zębnym uśmiechem nie tylko własnych rodziców. Mój towarzysz każdej codziennej czynności od mycia zębów na gotowaniu, czy porządkach w szafie skończywszy. Wielka mistrzyni gimnastyki i akrobatyki niemowlęcej, dla której szpagat to pikuś. Przede wszystkim jednak to mój największy POWÓD. Do wstawania, do chcenia, do kochania, do uczenia, do pokazywania, do radości. 

Wbrew pozorom widzę jak potrzebuje nas z dnia na dzień coraz bardziej. Jak wiele od nas oczekuje. Jak cieszy się na każdą spędzoną razem chwilę i poświęcony moment uwagi. Nic nie sprawia jej większej radości niż wspólnie czytana i oglądana książka, wariacki taniec na rękach z mamą, czy analiza części twarzy misia, który cierpliwie czeka na parapecie na wspólną zabawę. 

Pamiętam doskonale zabawy z moją babcią, której należy się wielki szacunek za to, że nie usłyszałam od niej nigdy słów: nie teraz, nie chce mi się , pobaw się sama. Zawsze z dużym zaangażowaniem odgrywała rolę chorej pacjentki, klientki w warzywniaku, czy petentki w urzędzie. I to jest to, czego mam nadzieję nigdy nie zabraknie Neli- poświęcanego jej czasu. Może nie będzie miała wszystkiego najlepszego, najmodniejszego i najdroższego. Ma i będzie miała za to rodziców gotowych do pokazania jej całego świata i to nawet w przebraniu wilka i czerwonego kapturka ;)